Język programowania znacząco wpływa na sposób pisania kodu. To "oczywiste" spostrzeżenie można rozpatrywać na wielu poziomach, niektórych trochę mniej oczywistych.

Przede wszystkim są różne paradygmaty — imperatywny, funkcyjny, deklaratywny — i każde z nich znacząco zmienia podejście. To oczywiste, więc lecimy dalej.
Nawet w tym samym paradygmacie języki bardzo się różnią. "Obiektowa" Java jest zupełnie inna od "obiektowego" Java Scriptu, przez co dziedziczenie działa zupełnie inaczej. Do tego dochodzi statyczne lub dynamiczne typowanie i tak dalej, co pozwala na używanie innych wzorców. To też raczej jasne, więc lecimy dalej.
Nawet "podobne" języki podejmują inne decyzje projektowe — metoda domyślnie pozwala na polimorfizm (wirtualna) lub nie, metody domyślnie publiczne lub nie, wspólna przestrzeń nazw dla bibliotek lub wszystko separowane. Z tego wychodzą różne spojrzenia na wydawałoby się niezależne kwestie, na przykład partial mocki, AOP, DI, klasy proxy. Niby to samo, ale jednak ze względu na konstrukcję platformy robi się inaczej.
No ale nawet jak ograniczymy się do czegoś już "absolutnie niezależnego", jak użycie polimorfizmu zamiast drabinki ifów lub zrobienie metody statycznej lub instancji — wystarczy zmienić język i nagle punkt widzenia zmienia się o 180 stopni.

Jaki wniosek z tych przemyśleń rodem z Bravo? Jak już dyskutujemy o "najlepszych praktykach", to trzeba wszystko definiować na każdym kroku i wyjaśniać, z jakiego środowiska przychodzimy, bo pomimo używania tych samych pojęć nie mówimy o tym samym.

A przemyślenie wzięło się stąd, że kiedyś dostałem na code review komentarz, że nie powinienem robić w Javie metody statycznej, tylko przerobić ją na instancyjną, nawet jeżeli nie odwołuje się do thisa. Uzasadnieniem było "bo to język obiektowy, metoda jest wewnątrz klasy, więc jest częścią obiektu, więc powinna być niestatyczna". Nie chciało mi się za bardzo wykłócać o to, więc zmieniłem na niestatyczne. No ale dzisiaj dostałem od tego samego gościa komentarz, żeby zmienić metody na statyczne — a jedyną różnicą było to, że tym razem pisałem w Pythonie, nie w Javie…