Hej,
Pracuję obecnie ponad rok na część etatu w pewnym znanym korpo, staram się dzielić pracę ze studiami dziennymi na uczelni (został mi jeszcze ostatni rok licencjatu, ewentualnie magisterka jeżeli się na to zdecyduje). Mimo bardzo dobrej atmosfery w pracy, od paru miesięcy odczuwam rozgoryczenie spowodowane dużą stagnacją. Projekt w którym jestem jest przestarzały, czuję że już nic pozytywnego nie wyciągnę, nic się już więcej tutaj nie nauczę. Praca ma ten moment jest albo odtwórcza albo bardzo wyczerpująca ze względu na grzebanie w wielkim projekcie pełnym spaghetti kodu. Mam poczucie straty czasu. Co więcej, zajęcia na uczelni zaliczam po łebkach, nie mam czasu na pochylenie się nad problemem. Bardzo lubię programować, chciałbym poświęcić więcej czasu w domu na naukę programowania w technologiach które mi się podobają, rozwijać się. Na ten moment czuję że tracę czas. Work-life balance również kuleje po całości. Z drugiej strony zaś wiem jak doświadczenie jest ważne dla przyszłego pracodawcy oraz jak korzystniejszy dla mnie jest proces szukania pracy jeżeli jakąś pracę obecnie mam.
Zwracam się zatem do was z prośbą o radę: czy warto przemęczyć jeszcze rok do końca licencjatu użerając się z tym wszystkim? Czy może lepiej rzucić pracę i poszukać czegoś na pełen etat za około rok? Jestem w stanie sobie na to pozwolić finansowo, aczkolwiek nie byłoby to takie zupełnie proste. Wyprzedzając pytania: nie przeniosę się na zaoczne, gdyż u mnie na uczelni nie ma zaocznych na pierwszym stopniu, a nie chcę zmieniać uczelni. Mała szansa jest również na znalezienie lepszej pracy na część etatu - z tego co widzę pracodawcy bardzo niechętnie dają takie umowy. Na zmianę projektu również nie mam co liczyć. Liczę na feedback z waszej strony, nawet jeżeli będzie to gorzki feedback.
Pozdrawiam