Ciężko mi było znaleźć sensowną kategorię na ten temat przy jednoczesnym założeniu, aby był on potraktowany całkiem serio a jego głównym odbiorcą byli programiści, którzy aktualnie programują zawodowo w C#. Docelowo pragnę skupić się właśnie na tym języku, dlatego postanowiłem tutaj umieścić swoją wiadomość w nadziei na tolerancję ze strony moderatorów.
Trochę wstępu zanim przejdę do głównego wątku.
Jestem już studentem czwartego roku na kierunku informatyka i ciągle czuję, że mało wiem. Mam mnóstwo pomysłów na programy a ilekroć podchodzę do próby ich implementacji zawsze muszę uzupełniać swoje luki w wiedzy lub zapytać na forum z prośbą o pomoc gdzie tkwi błąd, który prawdopodobnie wynika z mojej niewiedzy.
Moim marzeniem idąc na informatykę było (i nadal jest, ale nie wiem czy to realne) bycie programistą, który będzie mógł tworzyć programy o których zawsze marzył począwszy od prostych aplikacji biznesowych kończąc na botach do gier. Na pracę w zawodzie programisty nie mam odwagi a może też i talentu? Z tej racji, że czuję, że potrzebuję więcej czasu na zrobienie dobrego projektu niż inne osoby na moich studiach. Od zawsze mam problem z koncentracją a to strasznie utrudnia pracę, dlatego czuję, że nie potrafiłbym dotrzymać terminów w pracy programisty zatrudnionego na umowę o pracę. Niemniej jednak nie chcę rezygnować ze swoich marzeń. Jeśli kiedyś udałoby mi się powiązać satysfakcję z ukończonego programu z możliwością zarobienia na chleb tym sposobem to doczekałbym chyba życiowego spełnienia.
Dlatego postanowiłem zapytać Was o Waszą historię jak wyglądało Wasze pierwsze spotkanie z programowaniem, przez co przechodziliście w trakcie nauki, kiedy doszliście do programowania w C#, co kierowało Wami wybierając pracę programisty, co robiliście i nadal robicie aby być coraz lepszym? Mam nadzieję, że znajdzie się ktoś (a może nie tylko jedna osoba), która będzie miała ochotę rozpisać się o swoim życiu zawodowym dając nadzieje komuś kto chciałby robić kiedyś to samo, a może uzmysłowi, że nie ma na to szans?
Z góry dziękuję za poświęcony czas, nawet jeśli był to czas tylko na przeczytanie tego posta.