W poniższym artykule chciałbym poruszyć zagadnienie programowania reaktywnego. Jestem programistą iOS, więc przykłady będą napisane w języku Swift. Pierwsza część artykułu będzie wprowadzała w paradygmat programowania reaktywnego. Przedstawię w nim proste przykłady jego użycia. W kolejnych częściach artykułu będę chciał omówić wzorzec MVVM, a następnie przedstawić zastosowanie programowanie reaktywnego i wzorca MVVM.
1
0
friweb.pl napisał(a):
Dodatkowo nasz kod ma większy poziom abstrakcji, przez co w łatwiejszy sposób można go modyfikować i jest prostszy do zrozumienia.
W teorii tak jest, w praktyce źle napisany napisany kod reaktywny (z dziesiątkami przeplatających się sekwencji, opóźnień, przełączeń między wątkami. nieobsłużonych błędów) to piekło jeśli chodzi o debugging
Programowanie reaktywne ułatwia skupienie się nad rzeczywistą logiką aplikacji, ponieważ stosują programowanie imperatywne, często musimy zapamiętywać różne stany aplikacji przez co nasza logika staje się coraz bardziej rozbudowana i w mniejszym stopniu skupia się na głównym zagadnieniu
Tak jest przy "czystym" podejściu reaktywnym gdzie ograniczamy się do programowania tylko poprzez operacje na sekwencjach (żadnych zmiennych lokalnych, staticów etc.). Tylko że tak się nie robi, miesza się podejście OOP i podejście reaktywne (u ciebie też to jest widoczne np. przy subscribe i self.countOfClickButton). Przy rozsądnym podejściu nie wpływa to na czytelność i działanie ale jak logika robi się coraz bardziej kompleksowa to witamy w debug hell :)
Ogólnie fajny art o podstawach ale w podsumowaniu powinno być ostrzeżenie na ostrzeżeniu bo jak ktoś dostanie w spadku taką wesołą apkę reaktywną to może zrazić się do całej koncepcji w ogóle :)