Studiuje historie pewnego komputera, komputera z1. Natknąłem się na zdanie odnośnie jego pamięci:
To właśnie dzięki umieszczeniu ich na taśmie zamiast na stałe wbudowanie do mechanizmu sprawiło, iż Z1 był swobodnie programowalną maszyną.
Czy mógłby mi ktoś wytłumaczyć dlaczego?
Że kod nie był na wbudowanej pamięci tylko mogłeś mu zapodać kartę perforowaną z kodem tym samym mogł wykonywać dowolny kod. Kart perforowane to był ojciec dyskietek czyli papier z dziurkami gdzie dziurka to 1 a brak dziurki to 0.
No w tamtym czasie mieli problemy żeby w łatwy sposób dynamicznie zmieniać kod, a taki papier miał dziurki i dwie blaszki stykały się tylko tam gdzie tego papieru nie było czyli dziurce przy dobrych timingach lub stałą prędkością posuwu papieru mogli streamem wczytywać dane.
A właściwie po co właściwie czytasz książkę o historii, nie lepiej zbudować na fpga lub czy to w technologii ttl, jest to bardziej pouczające i możesz potem te umiejętności wykorzystać do budowania hdmi, usb, ethernet from scratch.
Nawet tak właściwie chyba wiem jak to działa fizycznie, przesuwasz się na dziurkę i na flip flop rejestrze dajesz bit enable do zapisu, potem wyłączasz przesuwasz się na następną dziurkę, counter ++ dajesz, żeby zapisało do następnego rejestru bita, i znowu dajesz enable do zapisu, a wybór bita mozesz multiplexerem zrobić.
A przesów papieru jakimś silniczkiem czy to krokowym gdzie wiesz ile mm się przesunąłeś lub brushless gdzie musisz mieć encoder żeby liczyć ilość obrotów i reduktor.