Idea była następująca. Dla układu wykrywającego sekwencję ustaliliśmy, że mamy osiem stanów, które kodujemy wariantem kodu binarnego.
Założyliśmy, że będzie to kod 3-bitowy i postępowaliśmy wg ustalonych zasad.
Zadanie ma polegać na sprawdzeniu, jaką potencjalnie złożoność układu można uzyskać stosując inne niż przyjęte kodowanie kodem 3-bitowym.
Albo mówiąc prościej, który kod będzie skutkował najprostszymi funkcjami przejść.
Aby uzyskać pełną odpowiedź na tak postawiony problem, należałoby zaimplementować metodę minimalizacji funkcji logicznych (metoda siatek Karnaugh nie za bardzo nadaje się do implementacji, o innych nie mówiliśmy, choć znają Państwo pewnie metodę Quine'a-McCluskeya), co jednak nie jest moim zamiarem.
Żeby uniknąć minimalizacji funkcji logicznych można zaproponować jakieś kryterium porównania skuteczności różnych kodów pomiędzy sobą (np. liczba jedynek funkcji itp.).
O ile się nie mylę, to osiem stanów można zakodować na 8! sposobów.
Nie mam pomysłu jak za to się zabrać/ jak porównać.