Witam, zapewne większości znany jest algorytm rozwiązujący problem wieży Hanoi
procedure HANOI(n,X,Y,Z)
if n==0
then X -> Y
else HANOI(n-1,X,Z,Y)
X -> Y
HANOI(n-1,Z,Y,X)
Teraz moje pytanie - dlaczego jest to przykład programowania dynamicznego, a nie metody dziel i zwyciężaj? Przecież małe realizacje nie są przechowywane i później algorytm z nich nie korzysta w celu obniżenia złożoności obliczeniowej?