zagwozdka (może lamerska)... ^^

Hej,
mam pytanie... może lamerskie ciut, ale dla mnie ważne... tak mi się wydaje... Załóżmy, że chcemy wprowadzić listę liczb (sugeruję się SPOJem)... możemy ją wprowadzić na dwa sposoby:

1. po kolei, czyli 1 Enter 2 Enter 3 Enter... 5 Enter...
2. możemy wprowadzić jako string "1 2 3 4 5" i wtedy zasplittować takiego stringa...

Pytania:

1. Jak to wygląda z obliczeniowego punktu widzenia... ??
2. Czy uruchamianie 5 razy wejścia nie jest bardziej czasochłonne jak uruchomienie jeden raz z nieco inną daną... ??
3. Czy istnieją jakieś przykłady wprowadzanie jednoczesnego danych, tak aby wprowadzić za jednym zamachem tablicę danych, bez żadnych kroków pośrednich ??

Jak macie jakieś materiały i macie ochotę, to podlinkujcie... :)

Jak to wygląda z obliczeniowego punktu widzenia?

Co to znaczy?

Czy uruchamianie 5 razy wejścia nie jest bardziej czasochłonne jak uruchomienie jeden raz z nieco inną daną?

W którym przypadku masz wejście uruchamiane pięć razy?

Czy istnieją jakieś przykłady wprowadzanie jednoczesnego danych, tak aby wprowadzić za jednym zamachem tablicę danych, bez żadnych kroków pośrednich?

Co to znaczy?

Operacje IO są optymalizowane na poziome STL więc to nie twój problem jakie są wywołania systemowe.
Przykładowo takie coś:

std::vector<int> data;
std::copy(std::istream_iterator<int>(std::cin), {}, std::back_inserter(data));

Zadziała tak samo dla obu wypadków.

Większość zadań na SPOJ i pokrewnych operacje IO mają nikłe znacznie.
Głównym problemem jest redukcja złożoność algorytmu rozwiązującego problem (notacja "o").

Niektóre zadania SPOJ mają narzut na operacje IO (duże dane), ale są one w mniejszości i proste standardowe sztuczki rozwiązują problem.

Zasadniczo:

1. na początku main dodawaj:

int main() {
    std::ios::sync_with_stdio(false);
    std::cin.tie(nullptr);

2. nie używaj endl zamiast tego używaj '\n'
3. czytaj poprawnie dane - zgodnie z opisem
4. wypisuj tylko dane opisane w zadaniu. Żadnego "wprowadź x".

Jeżeli dane zostały wprowadzone jako całość, czy np. poprzez potoki unixowe na stdin twojego programu, to system operacyjny zbuforuje te dane po stronie jądra. Do tego jeżeli korzystasz operacji bibliotecznych, a nie systemowych (read/write) to dane zostaną po raz drugi zbuforowane po stronie programu.
Jeżeli dane są wprowadzane interaktywnie, to najprawdopodobniej więcej czasu program spędzi śpiąc czekając na dane, niż je czytając.

2. Czy uruchamianie 5 razy wejścia nie jest bardziej czasochłonne jak uruchomienie jeden raz z nieco inną daną... ??

Jeżeli korzystasz funkcji systemowe read to jest, gdyż każde skutkuje wejściem do jądra. Jeżeli korzystasz z funkcji bibliotecznych, to czytasz dane zbuforowane w strumieniu po stronie aplikacji.

Oczywiście różne funkcje odczytujące dane, mogą mieć różną logikę, a więc różne narzuty.

nalik napisał(a):

Oczywiście różne funkcje odczytujące dane, mogą mieć różną logikę, a więc różne narzuty.

A twórcy różnych języków (środowisk programistycznych) w dokumentacjach udostępniają sposoby tworzenia wbudowanych funkcji ?? Pytam ponieważ nigdy się tym nie interesowałem, a właśnie chyba zaczynam... :) i jak to wygląda w praktyce ?? w różnych językach mają różne implementacje tych samych odpowiedników ??

hurgadion napisał(a):

nalik napisał(a):

Oczywiście różne funkcje odczytujące dane, mogą mieć różną logikę, a więc różne narzuty.

A twórcy różnych języków (środowisk programistycznych) w dokumentacjach udostępniają sposoby tworzenia wbudowanych funkcji ?? Pytam ponieważ nigdy się tym nie interesowałem, a właśnie chyba zaczynam... :) i jak to wygląda w praktyce ?? w różnych językach mają różne implementacje tych samych odpowiedników ??

Nie do końca rozumiem pytanie. Jeżeli mówimy o językach jak C czy C++, to wbudowane funkcje są zwyczajnymi funkcjami jak każde inne i są częścią biblioteki standardowej, z którą linkuje się prawie każdy program. Jak mówimy o czymś jak python czy ruby, to mogą mieć implementację natywną (tj. np w c) i dokumentacja języka programowania zazwyczaj opisuje jak tworzyć własne natywne moduły. Funkcje takie korzystają z API/ABI systemu operacyjnego, by ukryć złożoność i zoptymalizować wejście/wyjście. API i ABI systemu operacyjnego jest jak najbardziej znane i udokumentowane.

Myślę, że jednak skorzystanie z funkcji standardowych będzie odpowiednie.

Inna sprawa, jeżeli czytasz te dane z pliku, to możesz użyć w tym celu funkcji, która zamapuje cały plik na pamięć, np mmap. Tyle, że to już nie jest przenośne.

Patryk27 napisał(a):

Czy istnieją jakieś przykłady wprowadzanie jednoczesnego danych, tak aby wprowadzić za jednym zamachem tablicę danych, bez żadnych kroków pośrednich?

Co to znaczy?

To najtrudniejsze pytanie (a jeszcze dokładnie nie wiem o co mi chodzi ;)), ale spróbujmy...

Załóżmy, że mamy listę a = [a1, a2, a3, a4, a5], gdzie a_i, i=1,...,5 jest listą o pewnej długości... może mieć długość 100, ale też duuużo większą... i mamy teraz wątek Thread (skupiam się na Javie, bo liznąłem w niej ten temat ciut), który potrafi obliczyć sumę listy... Tworzymy teraz pięć instancji Thread_i, i=1,..,5 (wątek jest chyba objektem ??)... i teraz tak... mamy za zadanie policzyć sumę wszystkich elementów listy a, dla każdego elementu listy osobno... Mamy pięć wątków, więc możemy te wątki odpalić... I teraz najważniejsza część... Czy możemy te wątki odpalić równocześnie ?? Czy musimy je odpalać po kolei, i ich działanie będzie zachodzić na siebie... ??