Chyba trzeba sięgnąć po taki stary, zapomniany skrót jak RTFM. W "przyjaznej" dokumentacji wszystko jest, w tym kilka metod sortowania.
class klasa :
__wartosc = 0
def __init__(self, w) :
self.__wartosc = w
def pokaz(self) :
print(self.__wartosc)
__wartosc jest zmienną klasy, nie instancji. Pola klasy definiujesz na poziomie klasy, tak jak to właśie zrobiłeś. Zmienne instancji tworzysz albo wyłacznie odwołaniami do self albo poprzed pole __slots__ (na razie o slotach zapomnij). Prawidłowo powinno być:
class Klasa(object):
def __init__(self, w) :
self.wartosc = w
Dziedziczenie z object jest w Pythonie 3.x domyślne, ale pisanie wprost jest w dobrym tonie, przynajmniej póki linia 2.x jest dominująca. W tym języku nie ma prawdziwie prywatnych pól. Klasy nazywaj z wielkiej litery. Swap realizuj poprzez równoległe przypisanie, bez zmiennych pomocniczych - x, y = y, x. Nie rób metod wypisujących obiekt, zaimplementuj metodę __repr__ zwracającą jego tekstową reprezentację i ewentualnie __str__ odpowiedzialną za konwersję na string.
range(0, x) jest mniej czytelną formą range(x), obie formy są równoważne, druga jest swego rodzaju idiomem w Pythonie.
Aby obiekty były porównywalne powinny implementować metodę __cmp__, chociaż na potrzeby standardowych sortowań można dostarczyć funkcję klucza, zwracającą wartość, po której obiekty będą sortowane.
import random, operator
class Sth(object):
def __init__(self, x=None, y=None, z=None):
def valOrRand(n):
return n if n is not None else random.randint(0, 100)
self.x, self.y, self.z = valOrRand(x), valOrRand(y), valOrRand(z)
def __cmp__(self, other):
return self.x - other.x
def __repr__(self):
return 'Sth({0}, {1}, {2})'.format(self.x, self.y, self.z)
if __name__ == '__main__':
tbl = [ Sth() for n in range(5) ]
print('base:\t{0}'.format(tbl))
# 1
tbl.sort()
print('by x:\t{0}'.format(tbl))
# 2
tbl = list(sorted(tbl, key=lambda s: s.y))
print('by y:\t{0}'.format(tbl))
# 3
tbl.sort(key=operator.attrgetter('z'))
print('by z:\t{0}'.format(tbl))
Kod nie jest idealny, ma natomiast pokazać kilka idiomów typowych dla Pythona. Konstruktor Sth posiada domyślne argumenty ustawione na None, wszystko co nie jest None (is not None) jest akceptowane jako podany argument, dla tego konkretnego przypadku wykonywana jest akcja domyślna - losowanie. Jest to zrealizowane przy użyciu funkcji zdefiniowanej wewnątrz metody, Python pozwala na takie zagnieżdżanie. Zmienna tbl tworzona jest przy użyciu list comprehension. Pierwsze sortowanie (#1) wykonywane jest stabilnie, w miejscu, poprzez poprzez metodę sort listy, z użyciem zdefiniowanej w Sth metody __cmp__. Następne wykorzystuje ogólną funkcję sortującą, która przyjmuje dowolny iterowalny obiekt i zwraca iterator na posortowane wartości, dlatego też jest on przed przypisaniem konwertowany na listę. Jako klucz używane jest lambda-wyrażenie zwracające pole y obiektu. W ostatnim wypadku ponownie sortujemy w miejscu, tym razem z obiektem typu attrgetter z modułu operator, który zwraca podane w konstruktorze pole z obiektu podanego do metody __call__(czyli jego wywołania).
Całość kompatybilna z linią 2.x od 2.6 (metoda format) i całą linią 3.x.