CTO raz jeszcze

0

Moich przygod rekrutacyjnych ciag dalszy. Po kilkutygodniowej serii bezsensownych pogaduszek z panienkami z HR trafil sie jakis konkret. W przyszlym tygodniu jestem umowiony na spotkanie rekrutacyjne na stanowisko CTO, nie wiem jeszcze kto jest klientem firmy rekrutacyjnej jednak opis stanowiska jest jak najbardziej adekwatny do jego nazwy. Wiec tym razem raczej nie dojdzie do zalosnej pomylki ktora kiedys opisywalem w watku o BBH. Bedzie to trzeci proces rekrutacyjny w ostatnich miesiacach, ktore wyszedl poza telefoniczne rozmowy. Biorac pod uwage, ze stanowisk CTO jest setki razy mniej niz programistycznych to czysto statystycznie nie powinienem sie tego spodziewac. To tez wskazowka dla mlodszych kolegow w jaki sposob moga zadbac o swoja kariere po 40.
A wy jak uwazacie, slepy traf czy tez czasami sie jednak zdarza, ze ktos czyta CV ?

0
prospero69 napisał(a):

serii bezsensownych pogaduszek z panienkami z HR

Wypowiedź pełna klasy i poszanowania dla drugiego człowieka.

9

poszanowanie dla drugiego człowieka polega też na niepierdoleniu głupot i poszanowaniu czasu kogoś, kogo się zaprasza na rozmowę na stanowisko techniczne a pyta się go o to "gdzie się widzi za 10 lat" i pyta o to co jest w CV czarno na białym. A co do tego co wyszczególniłeś z wypowiedzi @prospero69 to dokładnie tak to wygląda - jakby jakieś "panienki" dostały tę robotę i nie wiedziały co zrobić a musiały pokazać, że są niezbędne więc wymyślają "pogaduszki" gdzie większość pytanych ma na twarzy jeden wielki WTF i zastanawia się co tu robi.

3

Poszanowania innych ludzi powinni sie uczyc pracownicy HR. Jak ocenic sytuacje gdy wydzwaniaja, tworza atmosfere pospiechu bo rzekomo potrzebuja pracownika juz od zaraz, umawiaja sie na kolejne terminy rozmow a potem nie oddzwaniaja. Czasami odnosze wrazenie, ze wywoluja sztuczny ruch tylko po to zeby wyrobic jakas norme. A juz to ze nie oddzwaniaja po ostatnim etapie procesu rekrutacji uwazam za krancowe lekcewazenie. Jesli ktos poswiecil powiedzmy 2 dni na rekrutacje to chyba nalezy mu sie jakas odpowiedz. Jeszcze 10 lat temu wiekszosc duzych firm zwykle informowala kadydatow o negatywnym wyniku, niektore podawaly nawet dosc szczegolowe przyczyny tak aby kandydat mogl uzupelnic ewentaualne braki.
Teraz nie oddzwania nikt.
Cala ta rekrutacja to wielka sciema, chyba dlatego do dzialu HR zatrudnia sie kobiety bo one ewolucyjnie sa lepiej przystosowane do opowiadania bajek.

1

Bawi mnie jak informatycy o często wybujałym ego, żalą się jak to są mentalnie sponiewierani po kontakcie z miłymi paniami z HR. Marzą o byciu C-levelem, a podstawowych miękkich skilli brakuje.

2

Chyba sie odezwala mila, komunikatytywna i blyskotliwa "panienka" z HR. Dobrze wiem, ze dla was nie jestesmy zbyt atrakcyjni jako mezczyzni. Jednak nawet jak nas nie lubicie to sprobujcie przynajmniej udawac bo brutalna prawda jest taka, ze dzieki informatykom zyjecie calkiem wygodnie.

0
_________ napisał(a):

po kontakcie z miłymi paniami z HR
Ale co jest miłego w zrobieniu kogoś w buca? Przecież możecie po rozmowie napisać tylko, że nie, bo nie. Nie musicie pisać, że ktoś ma siwe włosy i zmarszczki, i szef uznał, że nie będzie kupował jego kitów, a w ogóle to podejrzewacie, że któregoś dnia wpadnie z kałaszem, bo mu jakoś tak z oczu patrzy. ;P

0

Dwie rzeczy rzucają się w oczy.
Po pierwsze, masz pewnie sporo doświadcznia technicznego, ale nie umiesz rozmawiać z ludźmi.
Po drugie, nigdy pewnie nie pracowałeś za granicą, bo wydaje Ci się, że informatyk to ho ho bogacz i szlachta.
Pierwsze można nadrobić, popracuj z klientem i stakeholderami to szybko będziesz wspominał jak ta pani z HR to jednak miła była. Co do drugiego, to wybacz, ale "informatyk" to najniższy szczebel w IT i poza pewnymi szczególnie uzdolnionymi wyjątkami, informatyka można łatwo i szybko wymienić - powinienneś to wiedzieć, skoro aplikujesz na CTO, a planowanie zasobów z PMO byłoby w zakresie twoich obowiązków.

Kolega pozdrawia.

2

Pracowalem w USA i Szwajcarii. Doskonale wiem, ze zwykly programista nie jest nikim waznym. Tym niemniej faktem jest, ze dzialy HR zyja z rekrutacji wlasnie takich szeregowych pracownikow i dlatego nalezy wymagac od nich elementarnego szacunku. W pracy kiedys mi powiedziano ze jestem za malo asertywny wiec zaczalem cwiczenia w tym zakresie.

1

informatyka można łatwo i szybko wymienić - powinienneś to wiedzieć, skoro aplikujesz na CTO,

Może "informatyka", który mówi "proszę zresetować komputer" można faktycznie łatwo zamienić, ale programista/developer to nie informatyk.

Programista, który rozwija jakąś większą aplikację, nabywa jakiś know how.

A nowy programista z ulicy nie ma tego know how, więc zanim zacznie pracować z całą wydajnością musi poznać dany projekt/system/zagadnienie, wdrożyć się, nabyć doświadczenie (doświadczenie rozumiane bardzo wąsko, jako np. znajomość od podszewki wewnętrznego systemu X stosowanego w firmie Y)

Więc o ile każdego można się pozbyć bez żadnego problemu (zwolnić, podziękować za współpracę, nie przedłużyć umowy), to już znaleźć odpowiednią osobę na jego miejsce i ją wdrożyć będzie trudniej. Chyba, że znajdziesz kogoś kto się mega szybko uczy, i kto ma super doświadczenie w innych podobnych projektach (ale znowu, taka osoba będzie zwykle chciała pensję z kosmosu; i takiego wymiatacza raczej też nie wymienisz łatwo na kogoś innego).

Więc teza o tym, że każdego programistę można zamienić na innego raczej jeśli się sprawdza, to raczej w prostych i powtarzalnych zadaniach, a nie w projektach choćby średniej wielkości...

Jest jeszcze coś, i to niestety świadczy źle o programistach - wiele programistów zostawia po sobie taki syf, że w przypadku przejęcia projektu po kimś najlepsze co czasem można zrobić to przepisać cały projekt od nowa (tyle, że to często nie wchodzi w grę). Więc programiści sami robią z siebie niezastępowalnych, w tym negatywnym sensie (że czasem jest tylko jedna osoba, która ogarnia burdel, który sama zrobiła).

0

Dobrego programsite ciezko szybko zastapic - manager ktory myslal ostatnio o znalezieniu paru nowych seniorow do projektu zakladal od razu ze do konca roku sie to nie uda...

3

Wklejałem już to kiedyś na forum, ale dobrze pasuje do dyskusji. Nie w każdej firmie programista to najniższe stanowisko. Z punktu widzenia programisty, należy unikać firm, które traktują programistów jak pracowników na taśmie produkcyjnej, a szukać takich, które traktują ich jak gwiazdy w superprodukcji:

http://programmers.stackexchange.com/a/45814

0
abrakadaber napisał(a):

poszanowanie dla drugiego człowieka polega też na niepierdoleniu głupot i poszanowaniu czasu kogoś, kogo się zaprasza na rozmowę na stanowisko techniczne a pyta się go o to "gdzie się widzi za 10 lat"

A co jest złego w takim pytaniu?
Jeśli ktoś jest techniczny, to znaczy od razu, że za głupi na planowanie swojej kariery, czy co?

3

widzę, że mój post wywołał duże poruszenie i dyskusję. Jednak chyba nie do końca się zrozumieliśmy. Uściślając - jestem osobą techniczną, jeśli rozmawiam służbowo to o konkretach a nie o dupie maryni, od rozmów o dupie maryni mam znajomych i przyjaciół oraz rozmowy prywatne, np. podczas przerwy a nie panele techniczne. Z racji stanowiska zdarza mi się rozmawiać z klientami na temat nowych funkcjonalności i/lub zmiany w starych. Może to moje szczęści a może to też świadomość klientów ale coraz rzadziej trafiam podczas takich rozmów na osoby, które zadają pytania w stylu "gdzie się widzę za 10 lat" - większość wie czego chce i jest merytorycznie przygotowana aby problem jak najlepiej opisać i "obgadać". Może działa na nich fakt, że to oni płacą za mój czas. Oczywiście po oficjalnych rozmowach często potem jest gdzieś nieoficjalne spotkanie w knajpie czy np. na objedzie gdzie rozmowy są luźne i wbrew temu co by można wywnioskować z wypowiedzi innych odnośnie "miękkich umiejętności" czas spędzamy całkiem miło.
Z drugiej strony ja sam jestem aspołeczny - męczy mnie tłum, zakupy to dla mnie kara a w nowym towarzystwie wolę obserwować niż być gwiazdą. Z tego też powodu nie cierpię jak zamiast rozmawiać konkretnie o problemie czy omawiać strategię na najbliższy tydzień czy miesiąc ktoś mi pieprzy jak to ostatnio jego córka kupę zrobiła do nocnika... Praca to nie miejsce na przyjaźnie i pogaduchy - tam się zarabia pieniądze. Na pogaduchy o kupach jest czas PO pracy. Czasy kawki i ciasteczka już minęły.

1

kiedyś molestował mnie jakiś kolo sms, że nie może się na mój numer dodzwonić ze skypa robiąc przy tym kilka błędów w jednym zdaniu, pisząc czy nie mam skypa i mikro, tam sobie pomyślałem firmy nie stać na telefon do mnie (pewnie kilka groszy w jakimś abonamencie dla firm) a ja mam pewnie w następnym etapie zapindalać autobusem\pociągiem\autem tracąc dodatkowo cały dzień i mnie to musi stać, bo jak nie jak tak...
więc w sumie nie dziwne że nikt nie chce tracić czasu na jałowe dyskusje czy ciasteczka mi sie we firmie podobają i z jakiego automatu wypije "pyszną kawę" i czy pogram na PS4...
w pracy się pracuje tym bardziej na kier. technicznym, więc w sumie mało kogo obchodzi to lanie wody
czasami myślę, że jednak lepsze są te mniejsze firemki gdzie od razu gadasz z osoba decyzyjną i omijasz ten cały "szit" ;)

0

zastanawia mnie jedno - osoba, ktora aplikuje (i jest rozważana) na stanowisko CTO naprawdę ma czas na zakładanie n-tego tematu o tym samym? Szczerze mówiąc trochę mnie to dziwi...

A co do HRów i rekrutacji - co się dziwisz, sam rozsyłasz CVki do agencji rekrutacyjnych, a oni mają płatne od łebka zrekrutowanego, więc dla mnie g**no-gadka to normalka. Jeśli to Ci nie pasuje to zrekrutuj się do jakiejś firmy, która podchodzi do kandydatów jako do ludzi, a nie jako do zasobów...

2

Pytanie o plany dotyczące kariery, to nie jest gadanie o dupie Maryni. Człowiek, który nie wie, co chce w życiu obić, jest albo juniorem albo jakimś D-playerem, który prawdopodobnie na niczym się nie zna i do niczego nie dojdzie. Pracodawcy mogą nie chcieć takich ludzi u siebie, i wcale im się nie dziwię.

0
somekind napisał(a):

Pytanie o plany dotyczące kariery, to nie jest gadanie o dupie Maryni. Człowiek, który nie wie, co chce w życiu obić, jest albo juniorem albo jakimś D-playerem, który prawdopodobnie na niczym się nie zna i do niczego nie dojdzie. Pracodawcy mogą nie chcieć takich ludzi u siebie, i wcale im się nie dziwię.

Akurat pytania o rozwoj kariery nie uwazam za cos niestosownego. Jednak kreatywnosc panienek jest o wiele wieksza. Pamietam rekrutacje na ktorej zadano mi pytanie "Jest synem twojego ojca ale nie jest twoim bratem. Kto to jest ?". Proces rekrutacyjny do jednej z wielkich firm doradczych.

0

Przez chwilę miałem WTFa, ale po chwili załapałem jaka jest prawidłowa odpowiedź (zresztą kiedyś już słyszałem tę zagadkę).

Tyle, że to nawet ma dużo wspólnego z programowaniem. Masz obiekt x, który spełnia jednocześnie warunek x.parent == this.parent oraz jest to obiekt, którego nie ma dodanego do listy this.brothers. Równie dobrze w prawdziwym programowaniu zdarzają się takie WTFy przy szukaniu bugów. Może testowali twoją zdolność myślenia :)

1

Imho rozmowy miękkie, jak niemal cała psychologia, to sztuka dla sztuki. Sławne liczenie liści na drzewie nie mówi kompletnie nic o kandydacie. Ale cóż, w korpo nie jedyne zadania które są dosyć bezwartościowe. Ale mimo wszystko kultura wypowiedzi trochę kuleje u OP.

4
somekind napisał(a):

Pytanie o plany dotyczące kariery, to nie jest gadanie o dupie Maryni. Człowiek, który nie wie, co chce w życiu obić, jest albo juniorem albo jakimś D-playerem, który prawdopodobnie na niczym się nie zna i do niczego nie dojdzie. Pracodawcy mogą nie chcieć takich ludzi u siebie, i wcale im się nie dziwię.

Plany dotyczące kariery to zwykle marzycielstwo. Wspólną cechą życiowych nieudaczników jest to, że marzą o wielkich rzeczach, planują życie na wiele lat do przodu i nic z tego nie wychodzi. Ludzie sukcesu łapią byka za rogi, wyczuwają swoją szansę i idą tam, gdzie jest okazja na rozwój. Będąc skupionym na jakimś ambitnym, mało realnym celu można przegapić wiele szans na sukces.

Ja bym zagiął panienkę i odwrócił pytanie. Zapytałbym ile osób wymarzyło sobie karierę i im wyszło. Ile osób pomyślało sobie: "za 10 lat będę tym, a tym, osiągnę to i to" i to im się spełniło. A z drugiej strony ile ludzi sukcesu doszło do swojego stanu krętą drogą, gdzie przez długi czas mało kto się spodziewał gdzie ci ludzie sukcesu wylądują.

Sami zresztą odpowiedzcie, ilu z was się spodziewało 10 lat temu, że będziecie pracować tam gdzie teraz pracujecie. Ankietka by się przydała :]

4
Wibowit napisał(a):

Plany dotyczące kariery to zwykle marzycielstwo. Wspólną cechą życiowych nieudaczników jest to, że marzą o wielkich rzeczach, planują życie na wiele lat do przodu i nic z tego nie wychodzi.

Mnie się wydaje, że naczelną cecha nieudaczników jest właśnie to, że nie mają planów ani dążeń, nie mają po co się rozwijać, są po prostu przeciętni. Ludzie, którzy osiągają sukces, to raczej właśnie marzyciele, którzy czegoś chcą i dzięki temu maja motywację, żeby do tego dążyć.

A ja cały czas mówię o realnych celach. Nie o locie na Jowisza ani założeniu międzynarodowej korporacji, tylko o zwiększaniu umiejętności w danej dziedzinie, pracy w danym sektorze, osiągnięcia danego stanowiska - tych rzeczy, na które ma się wpływ i szanse. Odpowiedź na to pytanie to tak naprawdę odpowiedź na pytanie: "co cię interesuje, w czym chcesz się rozwijać". Jeśli ktoś nie umie na to odpowiedzieć, to musi być naprawdę słaby.

Sami zresztą odpowiedzcie, ilu z was się spodziewało 10 lat temu, że będziecie pracować tam gdzie teraz pracujecie. Ankietka by się przydała :]

A ilu z nas 10 lat temu było już doświadczonymi profesjonalistami? Bo np. ja w ogóle jeszcze nie pracowałem, nie byłem nawet juniorem. Teraz mogę planować na 10 lat do przodu, wtedy nie mogłem.

1
Wibowit napisał(a):

Plany dotyczące kariery to zwykle marzycielstwo. Wspólną cechą życiowych nieudaczników jest to, że marzą o wielkich rzeczach, planują życie na wiele lat do przodu i nic z tego nie wychodzi.
...
Ja bym zagiął panienkę i odwrócił pytanie. Zapytałbym ile osób wymarzyło sobie karierę i im wyszło.

Przecież im nie o takie rzeczy chodzi, ale o zgrubne dopasowanie jakiejś tam perspektywy firmy i chęci potencjalnego pracownika do awansów, zmiany ścieżki itd. Nawet w firmie "januszowej" bez żadnych HR-ów wtedy spotkałem się z tajnymi ocenami pracowników m.in. pod kątem potencjalnego zarządzania zespołami, gdzie zresztą klika, która dorwała się do ucha Januszów, oczerniała sporą część ludzi dość chamsko.

3

A dlaczego człowiek nie mający planów swojej kariery to od razu nieudacznik? Są w życiu inne też wartości niż praca i kariera. Niektórym praca służy tylko do zarabiania pieniędzy i mają w dupie to co będą robić za 10 lat.

2

A ja cały czas mówię o realnych celach. Nie o locie na Jowisza ani założeniu międzynarodowej korporacji, tylko o zwiększaniu umiejętności w danej dziedzinie, pracy w danym sektorze, osiągnięcia danego stanowiska - tych rzeczy, na które ma się wpływ i szanse. Odpowiedź na to pytanie to tak naprawdę odpowiedź na pytanie: "co cię interesuje, w czym chcesz się rozwijać". Jeśli ktoś nie umie na to odpowiedzieć, to musi być naprawdę słaby.

Nie. Pytanie "gdzie się widzisz za 10 lat" to całkowicie inne pytanie od "co cię interesuje, w czym chcesz się rozwijać". W ciągu 10 lat bardzo dużo może się wydarzyć, natomiast to co chcę robić w najbliższym czasie to zdecydowanie łatwiejsze pytanie. Podstawowa sprawa to to, że chcę być coraz lepszy w tym co robię, co przychodzi systematycznie, bo chodzę na konferencje o Scali, czytam książki, rozwiązuję problemy na bieżąco, etc Mam też pewne projekty osobiste, które rozwijam oraz plany by poznać kolejne technologie. Nijak to jednak nie odpowiada na to gdzie będę za 10 lat.

Co do awansu na stanowiska menedżerskie to da się to zrobić małymi krokami. Można przejmować coraz więcej obowiązków dotyczących prowadzenia projektu i zespołu. Można np robić za Scrum Mastera, rekrutera i główny kontakt z biznesem, zdejmując biurokrację z reszty zespołu. Szybko można stwierdzić czy takie stanowisko nam odpowiada, czyli czy widzimy się na takim stanowisku w ciągu najbliższych lat. Koledzy z zespołu byli wciągani na stanowiska typu team leader, ale ogólnie mało kto się w to chce babrać jak już się dowie z czym się to wiąże.

Jeśli ktoś jest w stanie z dużą dokładnością przewidzieć co będzie robił za 10 lat to znaczy, że ma małe tempo rozwoju. To jest OK dla ludzi w średnim wieku, u których podążanie za nowinkami czy nowe wyzwania zawodowe nie są priorytetem, bo spełnili się już zawodowo. Ale jeśli ktoś kto jest na początku kariery jest w stanie ją dobrze przewidzieć to prawdopodobnie znaczy to, że będzie podążał za tłumem.

3
Wibowit napisał(a):

Jeśli ktoś jest w stanie z dużą dokładnością przewidzieć co będzie robił za 10 lat to znaczy, że ma małe tempo rozwoju. To jest OK dla ludzi w średnim wieku, u których podążanie za nowinkami czy nowe wyzwania zawodowe nie są priorytetem, bo spełnili się już zawodowo. Ale jeśli ktoś kto jest na początku kariery jest w stanie ją dobrze przewidzieć to prawdopodobnie znaczy to, że będzie podążał za tłumem.

Eh Wibowit Wibowit, nie oceniaj wszystkich swoja miara. Czyli co, to ze teraz klepiesz w technologii X, a za dziesiec lat bedziesz klepal w blizej nieokreslonej technologii Y nazywasz rozwojem? Nadal bedziesz klepal, czyli stal w miejscu. Nadal bedziesz na tym samym poziomie bez znaczenia w jakiej organizacji.
Oczywiscie, ze da sie planowac i nawet nie o planowanie samo w sobie chodzi ale o wyznaczanie sobie mierzalnych celow i terminow. Co innego jest powiedziec, za 10 lat chce byc milionerem, a co innego teraz mam 10tys pln w gotowce, za 10 lat chce miec 1M wartosci netto, rozbije to na 10 mierzalnych krokow i okresle punkty w czasie i plan jak to tego dojsc. Celu pewnie nie zrealizujesz w 100% ale i tak dojdziesz dalej niz stojac w miejscu.

2

Na początku swojej kariery nigdy nie pomyślałbym, że za ~8 lat (bo jeszcze 10 nie minęło) będę tu gdzie jestem teraz. A jestem całkiem zadowolony tu gdzie jestem.
Tak więc IMHO takie pytania to głupota dla początkującego. Dla ludzi z doświadczeniem, którzy przynajmniej wiedzą jak wygląda branża ma to jeszcze jakiś sens.

5

To ja jestem chyba nadal D-playerem bo nie wiem ani w jakim kraju, ani w jakiej technologii ani w jakiej domenie będę pracować za 10 lat :(

2

Niestety nie pamiętam, kogo parafrazuję, ale: "Nie dziw się, że nic w życiu nie osiągnąłeś, skoro nigdy niczego nie chciałeś."
Marzenia to nie cele. Powodzenia "w łapaniu byka za rogi", bez celu i planu. Żeby was tylko ten byk nie stratował. Pływa sobie taki jeden z drugim jak go fala niesie, ale jak zobaczy znienacka byka, to akurat będzie wiedział, jak chwytać za rogi...

5

user image
;)

1 użytkowników online, w tym zalogowanych: 0, gości: 1