Testy parametryzowane klasy walidującej.

Witam. Mam prostą klasę Car, do której został napisany walidator sprawdzający poprawność jego pól. Chciałem napisać test tego walidatora aby sprawdzić czy działa on poprawnie. Klasę testową napisałem jako test parametryzowany. Jednak wydaje mi się, że nie jest ona czytelna i można się łatwo pogubić, jeśli mamy wiele przypadków testowych jak np. w walidatorze. Mamy tu bardzo dużą tablicę z wieloma elementami, które przyjmują z kolei dużo parametrów. Poniżej klasa:

@RunWith(value = Parameterized.class)
public class CarValidatorTest {

    private CarValidator carValidator;
    private Car car;
    private boolean result;

    @Parameters
    public static Collection<Object[]> data() {
        return Arrays.asList(new Object[][]{
                {1L, "Ferrari", "120C", BigDecimal.valueOf(1000000), "Best car in the world", 1L, true},
                {1L, "Ferrari", StringUtils.repeat("#", 3), BigDecimal.valueOf(1000000), StringUtils.repeat("#",
                        10), 1L, true},
                {1L, "Ferrari", StringUtils.repeat("#", 45), BigDecimal.valueOf(1000000), StringUtils.repeat("#",
                        250), 1L, true},
                {null, "Ferrari", "120C", BigDecimal.valueOf(1000000), "Best car in the world", 1L, true},
                {1L, "F", "120C", BigDecimal.valueOf(1000000), "Best car in the world", 1L, false},
                {1L, null, "120C", BigDecimal.valueOf(1000000), "Best car in the world", 1L, false},
                {1L, "Ferrari", "1", BigDecimal.valueOf(1000000), "Best car in the world", 1L, false},
                {1L, "Ferrari", StringUtils.repeat("#", 46), BigDecimal.valueOf(1000000),
                        "Best car in the world", 1L, false},
                {1L, "Ferrari", null, BigDecimal.valueOf(1000000), "Best car in the world", 1L, false},
                {1L, "Ferrari", "120C", BigDecimal.valueOf(-1), "Best car in the world", 1L, false},
                {1L, "Ferrari", "120C", null, "Best car in the world", 1L, false},
                {1L, "Ferrari", "120C", BigDecimal.valueOf(1000000), "Best", 1L, false},
                {1L, "Ferrari", "120C", BigDecimal.valueOf(1000000),  StringUtils.repeat("#", 251), 1L, false},
                {1L, "Ferrari", "120C", BigDecimal.valueOf(1000000),  null, 1L, false},
                {1L, "Ferrari", "120C", BigDecimal.valueOf(1000000), "Best car in the world", null, false}
        });
    }

    public CarValidatorTest(Long id, String carMake, String carModel, BigDecimal price,
                            String description, Long carGroupId, boolean result) {
        this.car = new Car(id, carMake, carModel, price, description, carGroupId);
        this.result = result;
    }

    @Before
    public void setUp() {
        carValidator = new CarValidator();
    }

    @Test
    public void testIsValidCityName() throws SQLException {
        assertEquals(result, carValidator.validateAdd(car).isRight());
    }


}

Czy macie jakąś lepszą praktykę testowania tego typu klas?

Dlatego testy należy pisać w Spocku :P

W Javie nie da się tego normalnie napisać. Jedyne co można ulepszyć to dać adnotację lombock @Builder nad klasą Car. I w tablicy parametrów trzymać obiekty Car zbudowane builderem. Wiem, że JUnitParams na to pozwala. JUnitowe parametry pewnie też.

Podzieliłbym też przypadki na poprawne i niepoprawne, a nie dawał tego true/false do parametrów testu.

Zgadzam się z nie100sownym, że w Javie nie bardzo da się zapisać takie bloki danych w czytelny sposób. Po prostu ten język nie został stworzony do wstawiania takich struktur do kodu źródłowego.

Jednak wskazuje to na jeszcze jeden problem, a mianowicie na budowę Twojej klasy Car oraz CarValidator. Prawdopodobnie większość właściwości samochodu może być weryfikowana niezależnie, tymczasem zauważ, że jak chcesz przetestować np. że nie da się podać pustej nazwy, musisz podać jeszcze X innych, kompletnie niepotrzebnych w tym kontekście danych. Co gorsza, gdy dojdzie Ci nowy parametr, musisz poprawić wszystkie przypadki - koszmar, jeśli chodzi o utrzymanie.

Możesz sobie poradzić w ten sposób:

1. dać możliwość ustawiania każdego atrybutu niezależnie (czyli nie poprzez konstruktor),
2. napisać walidatory oddzielnie dla każdego pola lub grupy zależnych pól - wtedy też możesz je niezależnie przetestować,
3. stworzyć klasę CompoundValidator, do której możesz wrzucić kolekcję walidatorów - tutaj wystarczy, że przetestujesz dwie sytuacje:
   • jeśli wszystkie walidatory odpowiedzą "true", to wynik też jest true,
   • jeśli przynajmniej jeden z nich odpowie "false", to wynik jest false.

Składając to wszystko razem, otrzymujesz poprawnie działający program, gdzie testy są łatwiejsze w utrzymaniu (bo są od siebie niezależne), a co więcej - możesz wykorzystać różne kawałki także w innych sytuacjach.

Polecam sobie też przyjąć ograniczenie na liczbę argumentów w metodzie (Twój konstruktor ma ich aż 7). Jeśli musisz dać ich więcej niż założyłeś, oznacza to, że najprawdopodobniej Twoja klasa albo odpowiada za zbyt dużo rzeczy naraz, albo źle ją zaprojektowałeś. Ja stosuję ograniczenie do max. 4 argumentów, za książką Building Maintainable Software, gdzie jest bardzo fajnie pokazane, jak się to przekłada na jakość oprogramowania. Gdy zacząłem ją stosować, okazało się, że nagle napisanie testów jednostkowych do rzeczy, które wydawały mi się trudne do przetestowania, jest o wiele łatwiejsze :).

Zgadzam się z wszystkimi przedpiścami :-)

W Junit 5 można próbować to zapisać bez magii (czyli refleksji):

https://github.com/javaFunAgain/magic_service_story/blob/70_CLEANING/src/test/java/it/makes/me/angry/MagicServiceTests.java

To ma jeden duży plus - bo jak dodasz jakieś kolejne parametry do konstruktora (bo 7 to za mało) to Ci się kod nie skompiluje. W odróżnieniu od magicznej wersji Junit 4
gdzie wywali się dopiero w runtimie testów (WrongNumberOfArguments z wnętrza Junit).

Ale nadal czytelność tego jest taka sobie.
Zamiast Spocka wolę po prostu pisać w Scali ( i testy np. ScalaTest) - jednak co kompilator to kompilator.