Bo jeśli masz procesor z magistralą danych i oddzielną magistralą adresową 128 bitów, zamiast 32 (zatem 4x więcej), to procesor potrzebuje 4 razy więcej nóżek na tych dwóch magistralach (plus dodatkowe zasilające, masy, itp). Zgodnie z prawem przyrostu ilości tranzystorów do przyrostu szerokości słowa maszynowego (n1.5), może potrzebować od 41.5=6 razy więcej tranzystorów! Dla opcji 16 razy więcej to minimum 64 razy więcej tranzystorów.
Zakładając prawie 300 milionów tranzystorów w Core 2 Duo, daje to około 2 miliardów tranzystorów w 128 bitowym procesorze (o 512 bitowym nie wspomnę; 16 razy więcej to paranoja). Zakładając zachowanie technologii i brak dodatkowych zjawisk (a te oczywiście występują), oznacza to 6 krotny wzrost prądu zasilającego, a więc 36 krotny wzrost strat mocy - RI^2. Dla opcji 16 razy więcej to już 4000 razy większy!
To tak pokrótce i szacunkowo.
Kubity nie wykonują obliczeń - są przedmiotem działań, odpowiadających za obliczenia.
Jeśli kubitem jest foton, można przepuszczać go przez półprzezroczyste lustro. Jeśli kubitem jest jakaś inna cząstka, możesz zmieniać jej spin (choćby polem magnetycznym lub zderzeniami) - nie na zasadzie: ma spin w jedną lub drugą, ale na zasadzie ma spin jeden, drugi lub któryś z pośrednich.
W przypadku większości zjawisk kwantowych, wielkości (na przykład spin) są wektorami lub liczbami zespolonymi (które i tak można interpretować jako wektory dwuelementowe). Zatem jedna cząstka potrafi przyjąć wiele wartości bitowych jednocześnie, a jedno wykonanie na niej operacji zmienia je wszystkie w jednakowy sposób - cóż za niesamowita równoległość, bez zwiększania ilości elementów i poboru ich mocy. Pytaniem jest tylko dokładność i prawdopodobieństwo otrzymanego wyniku, ale to inna historia.