Skoro jest pytanie o preferencje, to ja mam następujący zwyczaj: piszę kapitalikami, po angielsku, pojęciowo od końca. Kapitalikami bo jest dla mnie czytelniej; po angielsku bo się nie odmienia; pojęciowo od końca, bo rzeczy powiązane zaczynają się tak samo, na przykład:
class ModelDatabaseUser
{
//..
}
class ModelDatabaseAdmin
{
//..
}
class ModelSessionUser
{
//..
}
class ModelSessionGuest
{
//..
}
Gdy w projekcie (bez względu na język) występują zarówno klasy (również abstrakcyjne), interfejsy itp, to poprzedzam ich nazwę literą:
- I - interfejs
- A - klasa abstrakcyjna
- C - klasa nieabstrakcyjna (w Delphi poprzedzam: T)
- T - klasa obudowująca dane, rekord
Nie lubię wielbłądziego stylu [ userSessionModel() ], bo od małej litery mam zwyczaj nazywać obiekty lub zmienne. Styl z podkreśleniami [ user_session_model() czy User_Session_Model() ] jest dla mnie nieczytelny w środku kodu - nie zawsze mój wzrok potrafi w gąszczu krzaczków wyłapać, że jest to jedna a nie kilka nazw razem. Kilku moich znajomych preferuje styl kapitalikowy z podkreśleniami [ User_session_model() ], bo widząc słowo od małej litery wiedzą, że nie jest to początek nazwy funkcji/klasy ale do mnie nie przemawia, bo wyrazy od małej litery automatycznie kojarzą mi się z nazwami zmiennych.
Zatem metody/funkcje/procedury nazywam w stylu: GetUserAge(), SetPropertyBan().