Cześć, mam pytanie,
wiadomo, że
int *p;
tworzy nam wskaźnik
cout << p <<;
wyświetli co wskaźnik ma, czyli jakiś adres;
cout << &p <<;
to wyświtli adres p
cout << *p <<;
to wyświetli wartość jaka jest pod adresem, który przechowuje p
to dlaczego przy dynamicznej tablicy
int *p = new int[10];
odwołujemy się do wartości bez tej *
czyli
p[2]= 2;
p[3]= 4;
zamiast
*p[2]= 2;
Bo x[y] = *(x + y)
co można sprawdzić zapisując p[2] jako 2[p] :P
jackweb_ niezal. napisał(a)
Bo x[y] = *(x + y)
Powiem więcej (uważamy, że to dla typów prostych, odnosi się to również do kolegi wyżej):
x[y] = *(x + y) = *(y + x) = y[x]
Stefan Gżegżółka napisał(a)
zamiast
*p[2]= 2;
Ponieważ zgodnie z priorytetem operatorów najpierw wykonać musi się dereferencja *p czyli dostaniemy wartość int. int[n] wtedy nie ma sensu. Dlaczego więc nie jakoś inaczej? Bo jest wygodnie. Zmienną wskaźnikową możemy często używać wymiennie ze zmienną tablicową z tym samym rezultatem tj. tablica zostanie zinterpretowana jako wskaźnik na jej pierwszy element i vice-versa. Sprawa ma się do operatora [] czy operatorów arytmetycznych, rzutowania... W tej grupie nie ma w szczególności operatorów & i sizeof które zachowują się zupełnie inaczej.